Chlorophyll
Member
- Joined
- Oct 1, 2019
- Messages
- 62
İnsanlığı teorik olarak anlatmaya ve bilimselleştirmeye çalıştığımız vakit; biyolojik, işlevsel, kanuni, süreçsel, acz, tanrısal ve kuramsal açılardan başlık açarsak kesin ve net bir bağlam elde ederiz. En büyük önem taşıyan insaniyet kavramı kanuniyettir. Bu kavram bizi kendi kendini anlayabilen ve kendi kendini yorumlama kapasitesine sahip oluşumuzun getirdiği nasıl ve nedenin mutlak bilinmezliği dünyasına girmiş vaziyetteki yolsuzluk ve plansızlıktan kurtarabilen tek şeydir.
Temeli kabullenmek ve kaynağı zıtlık olan bu kavram doğallığın bizim zihnimizdeki çekici ve netlik şeklinde algılanan kısmını oluşturur. Dolaydan ve bağlamdan koparılarak tek başına bir ifade sahibi olabilen tek insani başlık budur. Zaten bu şekildeki tek başına ve kendinden meziyet ile sapa sağlam var olabilmek kanuniyet olarak tanımlanır.
Özünde varlığımızın bilinç ile sağlanan tutarlılık ve, sadelik ve saflık ile yontulmuş görüş açıklığı(olanı görmek, olanı anlamak ve olanı bilmek) aracıyla elde edilir.
Hayatın ve evrenin olduğu şey bakımından bize sağladığı zorunluluklar ve şart dediğimiz olasılık imkanını belirleyen alan ile eş oluşumuzu sağlamak kanuniyetin getirisidir. Kanuni olmak havadan, kendinden, kalıcı, biçimsel ve doğal sayılamaz. Ancak varlık kanuni olduktan sonra bu kavramlarla özdeşleşir.
Sonuç olarak birey ve toplum kargaşası içerisinde kanuniyet kavramı da kavga, aşk, bilim, tarih, ve kader kavramlarına sağlıksız bir şekilde tutturulmuş, karıştırılmış ve özümsetilmiş vaziyette. Kanuniyeti özümsetebildiğimiz tek şey insan ve kanuniyetin olası özümsetilebilindiği tek şey insanlıktır. Farklı alanlarda bu durumu kullanmaya çalışmak şerefsizlik ve kalleşlik olarak tanımlanır. Yani kanuni olmaya uğraşırken aslında ne olmaya uğraştığının farkında olamayanlar bu çukura düşer.
Özünü ve kendini bilmek bu çukurdan bizi korur. Sağlıklı sorgulamak ve sorgulamanın kaynağından gelen doğruya ulaşmak amacını olması gerektiği gibi nedenlemek bu yola bizi alıştırır. Olması gereken neden, "çünkü biz evrimiz" şeklinde basit ve varlıkla mutlak alakalı(gerçek) bir koruyucu işleve sahip olmalıdır. Varoluşta enderiz ve kendimizin en derin nedenselliği konusunda çalışırken korunma ve anlamsızlığı uzaklaştırma işlevine sahip olan "bir"leştirme ve ötekileştirme kullanmak sorunsuz yoldur. Yani biz evrimiz derken evrimle(hayatın kaynağı) birleşir, hem de evrim olmayan diğer her şeyden(objeler) ötekileşiriz.
Varoluşta bilinçli varlıkların kaynağı ve ezeli hakkında elimize alabileceğimiz ve keşfedebileceğimiz bir nedensellik bulunmaz. Bu nedenle bunu kendimiz yaratırız ve sağlıklı ve sorunsuz olması bizim her şeyimizi etkiler. Varoluştaki en derin, en arkadaki, en asıl sebeplerimizi yönetir.
Bu konuda en önemli bireysel gelişmişlik Öz ve Söz kavramlarını yeterli bir şekilde bilmek ve tanımak ile elde edilir. Kundalini yılanının sağlıklı ve kalıcı yükselimi bu duruma bağlıdır. Eihwaz rününün enerjisi bu konuda kişiye rehber olabilir. Özün ve Sözün gerçeğini tanımak ve bilmek şeklinde yönlendirilirse teoride mutlak başarı sağlar.
Temeli kabullenmek ve kaynağı zıtlık olan bu kavram doğallığın bizim zihnimizdeki çekici ve netlik şeklinde algılanan kısmını oluşturur. Dolaydan ve bağlamdan koparılarak tek başına bir ifade sahibi olabilen tek insani başlık budur. Zaten bu şekildeki tek başına ve kendinden meziyet ile sapa sağlam var olabilmek kanuniyet olarak tanımlanır.
Özünde varlığımızın bilinç ile sağlanan tutarlılık ve, sadelik ve saflık ile yontulmuş görüş açıklığı(olanı görmek, olanı anlamak ve olanı bilmek) aracıyla elde edilir.
Hayatın ve evrenin olduğu şey bakımından bize sağladığı zorunluluklar ve şart dediğimiz olasılık imkanını belirleyen alan ile eş oluşumuzu sağlamak kanuniyetin getirisidir. Kanuni olmak havadan, kendinden, kalıcı, biçimsel ve doğal sayılamaz. Ancak varlık kanuni olduktan sonra bu kavramlarla özdeşleşir.
Sonuç olarak birey ve toplum kargaşası içerisinde kanuniyet kavramı da kavga, aşk, bilim, tarih, ve kader kavramlarına sağlıksız bir şekilde tutturulmuş, karıştırılmış ve özümsetilmiş vaziyette. Kanuniyeti özümsetebildiğimiz tek şey insan ve kanuniyetin olası özümsetilebilindiği tek şey insanlıktır. Farklı alanlarda bu durumu kullanmaya çalışmak şerefsizlik ve kalleşlik olarak tanımlanır. Yani kanuni olmaya uğraşırken aslında ne olmaya uğraştığının farkında olamayanlar bu çukura düşer.
Özünü ve kendini bilmek bu çukurdan bizi korur. Sağlıklı sorgulamak ve sorgulamanın kaynağından gelen doğruya ulaşmak amacını olması gerektiği gibi nedenlemek bu yola bizi alıştırır. Olması gereken neden, "çünkü biz evrimiz" şeklinde basit ve varlıkla mutlak alakalı(gerçek) bir koruyucu işleve sahip olmalıdır. Varoluşta enderiz ve kendimizin en derin nedenselliği konusunda çalışırken korunma ve anlamsızlığı uzaklaştırma işlevine sahip olan "bir"leştirme ve ötekileştirme kullanmak sorunsuz yoldur. Yani biz evrimiz derken evrimle(hayatın kaynağı) birleşir, hem de evrim olmayan diğer her şeyden(objeler) ötekileşiriz.
Varoluşta bilinçli varlıkların kaynağı ve ezeli hakkında elimize alabileceğimiz ve keşfedebileceğimiz bir nedensellik bulunmaz. Bu nedenle bunu kendimiz yaratırız ve sağlıklı ve sorunsuz olması bizim her şeyimizi etkiler. Varoluştaki en derin, en arkadaki, en asıl sebeplerimizi yönetir.
Bu konuda en önemli bireysel gelişmişlik Öz ve Söz kavramlarını yeterli bir şekilde bilmek ve tanımak ile elde edilir. Kundalini yılanının sağlıklı ve kalıcı yükselimi bu duruma bağlıdır. Eihwaz rününün enerjisi bu konuda kişiye rehber olabilir. Özün ve Sözün gerçeğini tanımak ve bilmek şeklinde yönlendirilirse teoride mutlak başarı sağlar.
