Bazı insanlar saf ve salak oldukları için farklı tanrılara taptığımızı düşünüp "benim mitolojim doğru!" derler. Bazıları da "Hepsi doğru ama tanrılar farklıdır!" derler. Halbuki iki iddia da sıkıntılıdır. Ne benzerlik, bilgelik ve hoşgörülülük açıklanabilir; ne de "[Pantokrator] Kadir-i Mutlak" gibi bir sürü yücelik ve evrensellik atfedici sıfatın nasıl çelişmeden "farklı" tanrılarda ortaya çıkabileceği.
Bunlara itibar etmeyin. Antik dönemde de insanlar aynı Tanrılara taptıklarının bilincindeydiler. Özellikle Helenler, bu konuda çaba gösterip barbarları ilerletmiştir. Interpretatio Graeca diye aratıp tarihsel olarak inceleyebilirsiniz.
Herodotus (5th century BCE) – Histories (Book 2.42)
"The Egyptians call their highest god Amun, whom the Greeks identify with Zeus. For it is their belief that he is the ruler of all and the father of gods and men."
Arrian (2nd century CE) – Anabasis of Alexander (Book 3.3.1)
"When Alexander reached the temple of Zeus-Ammon, the priests declared him a son of the god, for Zeus is worshipped in all lands, though by many names."
Lucian of Samosata (2nd century CE) – Zeus the Tragedian
"The Syrians, the Phrygians, the Persians—all call upon their gods, yet in each name, I hear but another cry for Zeus."
Yüce Helen Etnisitesi, Homeros gibi Şairlerin En Büyüğünü içinde barındırdığı ve Muse'lere gerekli saygıyı gösterdiği için, bunun faydalarını kutsamalarla görmüştür. Helen mitolojisi, zihni en çok etkileme kapasitesine sahip mitolojidir. Öyle ki, Romalılar bunu görünce, kendi mitolojilerini büyük oranda terk edip doğrudan Yunan mitolojisini benimsemiştir.
Ve evet, onlar da Tanrılara tapmaktadırlar.
Bu Erdemi inceleyebilirsiniz:
Erdem XIV. Pagan Kardeşliği
