Welcome to our New Forums!

Our forums have been upgraded and expanded!

Welcome to Our New Forums

  • Our forums have been upgraded! You can read about this HERE

His Kaybı

Perla

Member
Joined
Jul 21, 2020
Messages
179
Maneviyat çalışmalarına başladıktan sonra insanlara olan tüm negatif pozitif tüm duygularım zamanla yok oldu-oluyor. Hiçbirşey hissetmiyorum. Daha öönce bize zarar vermiş kişi veya durumlar meditasyonla tefekkür ettikten belli bir zaman sonra o kişi veya durumlar tekrar hatırladığımda hissisleşiyor. yani acı vermiyor.

insanlar konuşmamı, sarılmamı gibi samimi şeyler bekliyor. Hiçbşey içimden gelmiyor. Ben buna benzer düşüncelerimi daha önce yazdım ama bu en neti olsa gerek. Biliyorum ki bu saatten sonra insanları sevemem mümkün değil. anca bizim gibi olanları bizimle aynı frekansta olan varlıkları görmek iletişim kurmak isterim. Buda şimdilik mümkün olmadığından..

Düşüncelerimi paylaşmak istedim sadece. sizce geçici bir durummu mu. Bir dönüşüm gibi bişeyin içindeyim heralde ben, tamamlanınca insanları tekrar sevebilecekmiyim? Ben öncede hiç konumazdım, sevmezdim konuşmayı ama durum şimdi çok farklı. Gerçekten bunlarla yani biim dışımızdakilerle ne konuşmak, ne görmek hiçbişey yapmak gelmiyor.. Tüm yaptıkları tüm konuştukları onların herşeyleri boş saçma geliyor. sizlerde durum nasıl, böyle şeyler yaşayan var mı? insanlara uyum sağlayabiliyormusunuz? insanlara karşı herkese tamamen boşluk hissediyorum. daha taşa bile daha çok hislerim vardır, insanlara yok. Bu iyi bişey mi kötü mü, geçer mi? Fikirleriniz?
 
Esenlikler,

Sorun sizin doğum haritanızdaki gezegen konumları ile alakalı olabilir veya Gezegegsel geçişler ile alakalı bir durumdur . Astrolojiye yeni başladım bunu daha iyi cevaplayacak kişiler CinnamonCake veya Bright olacaktır. Yine de bu durumu kendim de yaşamıştım şu an bile devam ediyor. Bu benim doğum haritamdaki bir şeydi. Pek sosyalleşmeyi sevmem ve kimseyle çok yakın olmayı dilemem.

Başka bir şey olarak maneviyatınız arttığı için artık uzaklaşma ve kendi iç dünyanıza çekilme gereksinimi duyuyor olabilirsiniz. Bu süreç yine sanırsam Gezegensel yerleşimlerle ilgiliydi. Kendinizin farkındalığı da artmış olabilir ve artık sadece mantıklı olacak şekilde davranmak istiyor olabilirsiniz.

Hayatınızda çok fazla stres ve kaygı var ise bu size yalnız kalma ihtiyacı uyandırmış olabilir. Yine psikolojik olarak bir çeşit depresyonda olabilirsiniz farkında olmadan. Eğer çok yoğunsanız kendinize dinlenmek için zaman tanıyın ve kendinizi şımartın. İyi hissetmek bu durumu aşmanızı sağlayabilir.


Görüyorsunuz ki bunun bir çok tanımı olabilir.

İyi günler.
 
Evet çok geniş bir konu. o yüzden nasıl nerden, nasıl doğru anlatacağımıda bilmiyorum zaten. Depresyonda değilim, olsaydım büyük bir çöküş, derin üzüntü, umutsuzluk, intihara yakın haller olabilir. Bunlar yok, bunları geçtim ben. Meditasyon sayende zaten tüm negatif duygulardan arınıyor-arındım.

sorun şu ki pozitif duygularda yok içimde insanlara karşı. aslında olabilir, mümkün ama düşman programlarına bağlı npc ler oldukları için hiçbir zaman mümkün değil. herkes kendisi gibi insanlarla konuşmak ister sonuçta. çok kızıyordum insanlara önceden ama hiçbirşeyden sorumlu değil hibişeyin farkında değller. hayvan gbi işte, öyle programlandıkları için öyle davranıyorlar. Dünyanın insanların bu halde olmasının sebebi y*hudiler. o yüzden tüm öfkefm düşmana kaydı.

insanlar toplandıklarında full dedikodu yapıyorlar. yanlarında ruhsal droslara maruz kalıyorum. üzerimden atmak çok zor oluyor, çok negatif etkiliyor beni. Hiç konuşmayınca insanlarada tuhaf geliyordur mutlka, acaba kızgınmı bişey mi var?? sorunda hiçbişey olmaması. meselela alıştınmı köye sorusu evet alıştım. Birde ses tonumda duygu olmyınca insanlara yalanda geliyor. yani doğru gelmiyor :) sarılma el öpme tokalaşma bunlarıda hiç sevmem. ama insanımsılar seviyorlar, ne diyim.

Meditasyondayken, hani dersler ya''hayatım film şeridi gibi aktı'' diye öyle şeyler geliyor. yani meditayona oturunca yemek ye, şunu yap bunu yap, insanların söyledikleri yaptıkları, küçklüğümden bu zaman kadar olan herşey aniden aklıma geliyor, alakası bile yokken. zihin engel olmak için herşeyi deniyor. acı veren şeyler daha sonra acı vermemeye başlıyor.. zihin disko topu gibi adeta odaklanamıyorum, bikaç sn bile susturamıorum. acaba ne zaman temizlerim zihnimi karmadan..
 
sanırım sebebini buldum..
Annne baba çocuklar akrabalar herkes birbirinin yüzüne gülüp arkasından konusuyor. insanlar açık ve net değil, dürüst samimi değil. sistemdeki insanlardaki sıkıntıları fark ede ede,farkında olmadan kapatmış olmalıyım kendimi. Eşimden bile uzaklaşıyorum.

ssorunumun ne olduğunu tam anlayamamıştım, şimdi anlasam bile tam olarak ifade edemiyorum, böyle. Dünyaya hiçbir zaman uyum sağlayamadım, bu ciddi bir sorun. Bu yaştan sonra artık bi çöüzümüde olacağını sanmıyorum. Hiçbişey düzelmez artık bu saaten sonra.
 
Perla said:
Bu yaştan sonra artık bi çöüzümüde olacağını sanmıyorum. Hiçbişey düzelmez artık bu saaten sonra.
Probleminiz kendi durumunuza özel bir şey, dolayısıyla ne tür bir tavsiye verirsek verelim büyük bir üzüntüyle söylüyorum, pek bir etkisi olmayacaktır. Lâkin size manevi destekte bulunabilirim. Belki bu biraz zihninizi rahatlatır ve nasıl bir yol izleyeceğinize dair kafanızda birkaç ışık yanabilir. Problemlerin amacı, onları çözmektir. Bunu naz yapan bir kadın veya polise mektuplar gönderen bir seri katil gibi düşünebilirsiniz. Dıştan farklı gözükürler ama içten içe fethedilmek, yakalanmak isterler. Problemler de böyledir. Çözülemez gibi gözükürler ama elbet onların da arzusu çözülmektir. Unutmayın ki, çözülmesi en zor olan problemler daima en güzel meyveleri sunanlardır. Sizle bir miktar empati kurabiliyorum, herkes kendince zorluklar yaşıyor ve bunlar elbet aşılıyor. Ben de yardım için arayıştayken buradaki insanlar bana bunları söylediler ve şimdi bakın, ben de size bunu söylüyorum. Görüyor musunuz? Siz neden ulaşamayasınız, neden sizin için işler düzelmesin?

Belli bir noktadan sonra kendimizi problemle bir görmeye başlarız, o problem bizim varlığımızı tanımlamaya başlar ve bir gün gelir, o problemin varlığı zevk verir. Zira o güne kadar ki her şeyi, o kadar, o kadar bağladınız ki probleminizle, her şey onunla bir oldu. Düşünsenize, o problem dolayısıyla dinlediğiniz şarkıların, birden tüm o anlamlarını kaybettiğini? Geceleri döktüğünüz gözyaşlarını birden dökmeyecek oluşunuzu, sanki gözlerinizdeki göl kurumuş gibi... Kulağa anlamsız geliyor belki ancak insan zihni, anlamsızlıkların içinde anlam bulma çabasının bir meyvesidir. Lütfen umudunuzu kaybetmeyin, lütfen kendinizden vazgeçmeyin, lütfen insanlardan vazgeçmeyin, lütfen meyvelerden ve hazinelerden vazgeçmeyin.

Eğer daha fazla konuşmak isterseniz, bana Proton'dan ulaşabilirsiniz. Kendinize iyi bakın.
 

Al Jilwah: Chapter IV

"It is my desire that all my followers unite in a bond of unity, lest those who are without prevail against them." - Satan

Back
Top