Panta Rhei
New member
- Joined
- May 18, 2022
- Messages
- 680
2021'in Eylül ayından 2022'nin Eylül ayına değin, çok net bir şekilde hayatımın en iyi dönemini yaşıyordum. Tüm o savaşa, yalnızlığa ve öfkeye rağmen; yine de ruhumda yatan derin tınıları duyabiliyordum. Ne yazık ki, rehavete kapıldım ve yarattığım zirveden düştüm. İşte 2022 Eylül'ünden bugüne, yani 2023'ün Ağustos'una dek, bütün yılım, kırılan camları toplamakla geçti. Elbette hiç sahip olamadığım şeylere de sahip oldum. Yine de, uzun süre, eskiden hissettiğim o gücün özlemiyle günlerimi geçirdim.
Burada daha kişisel deneyimlerin paylaşılması ve daha derin konuların konuşulması taraftarıyım zira günün sonunda insanların hayatlarına dokunabildiğimiz kadar gerçeğiz. Aksi taktirde, ne anlamı kalır tüm o yaşanmışlıkların, paylaşmadıktan sonra insanlarla? Bu zamana kadar arzuladığım ve bu arzu doğrultusunda yapmaya çalıştığım şey buydu.
Bugün geçitlerin Tanrısına, dünyaları gören gözlere, köprülerin muhafızına yazdığım şiiri paylaşacağım. Şiir, mevcut mental durumumu temsil etmemekle birlikte (zira bunları aşalı uzun zaman oldu), hiç bitmeyen bir yolculuğu temsil ettiği için tam bitmeyen ve kendini tamamlamayan, bunun yerine, hepsini içinde barındıran bir şekilde yazılmıştır.
Vaveyla, çığlık demektir. Bu Lord Bifrons için...
Yitip gittim hayatın bana vurduğu darbelerde,
Kül olup bittim ruhumu kavuran alevlerde,
Gözlerimde akan yıldızlar, kayıp gitti hiçliğe,
Ne de yakınmış meğer giden yol abislere.
Nedir anlamı, kurmanın hayaller, suya düşecekse,
Nedir anlamı, savaşmanın, sonucu mağlubiyetse,
Nedir anlamı, arzu etmenin, hayat vermeyecekse,
Ulu Ianos, göster bana gerçeği, en kötü gecemde.
Aradığım tek bir zafer, ufkun ötesinde, göremem,
İhtiyaç duyduğum tek bir ses, senden gelen, işitemem,
Kederime aşığım ben, yine de, kaderime boyun eğemem,
Köprüleri geçerken yeniden, olmaz, pes edemem!
Oysa sanardım, biter bir gün, barış gelir yeniden,
Oysa sanardım, yaşlarım gebe olur kahkalara, kalpten gelen,
Oysa sanardım, bir kere kalkana olmaz bir şey, yaşar gider düşmeden,
Ey geçitlerin tutucusu, uyandım senin sayende, bu zehirli düşlerden.
Sen ki talih getiren, bir gün geçer mi, geçmeyen hayat böyle,
Şimdi nedir yapmam gereken, söyle bana, söyle!
Sen ki gözleri dünyaları gören, zaferi bulabilir miyim yine,
Bulabilir miyim tekrar yıldızlarımı, gözlerimde akan, kayıp giden hiçliğe...
Burada daha kişisel deneyimlerin paylaşılması ve daha derin konuların konuşulması taraftarıyım zira günün sonunda insanların hayatlarına dokunabildiğimiz kadar gerçeğiz. Aksi taktirde, ne anlamı kalır tüm o yaşanmışlıkların, paylaşmadıktan sonra insanlarla? Bu zamana kadar arzuladığım ve bu arzu doğrultusunda yapmaya çalıştığım şey buydu.
Bugün geçitlerin Tanrısına, dünyaları gören gözlere, köprülerin muhafızına yazdığım şiiri paylaşacağım. Şiir, mevcut mental durumumu temsil etmemekle birlikte (zira bunları aşalı uzun zaman oldu), hiç bitmeyen bir yolculuğu temsil ettiği için tam bitmeyen ve kendini tamamlamayan, bunun yerine, hepsini içinde barındıran bir şekilde yazılmıştır.
Vaveyla, çığlık demektir. Bu Lord Bifrons için...
Yitip gittim hayatın bana vurduğu darbelerde,
Kül olup bittim ruhumu kavuran alevlerde,
Gözlerimde akan yıldızlar, kayıp gitti hiçliğe,
Ne de yakınmış meğer giden yol abislere.
Nedir anlamı, kurmanın hayaller, suya düşecekse,
Nedir anlamı, savaşmanın, sonucu mağlubiyetse,
Nedir anlamı, arzu etmenin, hayat vermeyecekse,
Ulu Ianos, göster bana gerçeği, en kötü gecemde.
Aradığım tek bir zafer, ufkun ötesinde, göremem,
İhtiyaç duyduğum tek bir ses, senden gelen, işitemem,
Kederime aşığım ben, yine de, kaderime boyun eğemem,
Köprüleri geçerken yeniden, olmaz, pes edemem!
Oysa sanardım, biter bir gün, barış gelir yeniden,
Oysa sanardım, yaşlarım gebe olur kahkalara, kalpten gelen,
Oysa sanardım, bir kere kalkana olmaz bir şey, yaşar gider düşmeden,
Ey geçitlerin tutucusu, uyandım senin sayende, bu zehirli düşlerden.
Sen ki talih getiren, bir gün geçer mi, geçmeyen hayat böyle,
Şimdi nedir yapmam gereken, söyle bana, söyle!
Sen ki gözleri dünyaları gören, zaferi bulabilir miyim yine,
Bulabilir miyim tekrar yıldızlarımı, gözlerimde akan, kayıp giden hiçliğe...
