Chlorophyll
Member
- Joined
- Oct 1, 2019
- Messages
- 62
Evrim hayatla başlar ve hayatın en üst mertebesi olarak tanımlayabileceğimiz evreni yüzde yüz gerçekliğiyle algılayabilecek yani tanıyıp değiştirebilecek yapı ile son bulur. Evrim her ne kadar düz bir çizgi gibi 1 den 100'e bir süreç şeklinde olsa da bilimsel yargıda biz bunu matematikten ayrıştırır deneyimsel göz ile yani oluştan kayboluşa şeklinde inceleriz.
Oluştan kayboluşa metodu bize süreci değil yapıyı yani olasılığın kendisini(evrimin özü olasılıktır) inceletir. Olasılığın kendisini incelerken daimi 0'ı (olasılığın yokluğunu) rehber alırız. Bu evrimi maymundan insana değil de insandan insana (var-yok hesabıyla), karmaşık kaabiliyetlerin imkan ile savaşı dolayısıyla oluşan görüntüden bilgi toplamamız yoluyla bilimselleştirmemiz demektir. Misal insan güneş altında uzun süre kalabilir de kalamayabilir de. Bu durumu çeşitli adaptasyon ve teorik anlatımlardan(alışkanlık, uyumluluk) koparıp, olasılığın üzerine saf bir şekilde yoğunlaşırız ve güneşin sıcağı ve etkisi göz önüne alınarak, insanın dayanıklılık unsurunu bu konuda 0 belirleriz. Bundan sonra ilerlemek istediğimizde tekrar matematiğe döner 1'den 100 e sınırlar belirleriz.
Nötr kuvvetlerle bilimsel ilişkimiz bu yönde yöneldikçe sağlıklı özgürleşme kapıları da (sadece bilmek ve anlamak değil) aslında açılır. Bu şekilde ilerleyen süreç bizi olduğumuz şeyi değil tür olarak insanı tanımaya iter. Bu durum sağlıklı belirlenmiş 0 lardan yani yoksunluklardan, engellerden ve çaresizlikten bireysel bir şekilde kurtulabilmemize olanak sağlar. Kendi kendimize evriliriz. Türümüz 0 ların üstesinden şartlar ve süreç olmadan gelmek üzerine evrilmiştir. Yani dayanıklılık kazanmak için kabullenmeyi değil çalışmayı seçeriz. Dayanıklılık kazanmaya yönelmemiz için ise "bilmek" yeterlidir.
Sonuç olarak bu durum evrimimizin bir getirisidir. Fakat bu özellik kullanılabilir de kullanılmayabilir de. Bu durum tembellik ile ilişkilendirilir ve evrimin oluş ve kayboluşunun etrafında (dış kıyısında) bu bilgi incelenir. Tembellik saf enerji ile alakadar bir durum ve esasında güç ile bağımlı bir kavramdır. Enerji varlığımızın ilk ve başlangıç yapısını meydana getirir ve tamamen ayrıktır. Ayrıklığı dolasıyla yönetim unsurunun da bağımsızlaşıp geriye yalnızca "Kaynaklık" niteliğinin kaldığını görürüz. Kaynaklık niteliği aslında var-yok u belirlemesi gerekir iken evrimsel sürecin mutlak yöneticisi olan imkanlarla eşleşmek durumunun zoruyla, yaratım ve yarayışı belirler. Yani sonuçta var-yok kavramından yalnızca 1 adım ileri giderek olası olmak durumunun üstünden gelip olasılık yaratmak kaabiliyetini yönetir. Bireysel yaşamda olasılık yaratmak kaabiliyetini kullanmak olmazsa olmaz bir insani yükümlülüktür. Kaabiliyet var eden kaabiliyeti görüş, biliş, anlayış, ve kullanış demektir. İlerlemek yalnız bu şekilde mümkünatlıdır.
Bu kaabilietin son noktası mutlak kullanırlıktır. Bu duruma tanrıların yardımı ile de gelinebilir veya bireysel bir şekilde bunun üzerine niyetlenilebilir. Mannaz rünü enerjisi güçlü bir şekilde niyeti oluşa dönüştürmek için kullanılabilir. Olumlama bu noktada baş niyetimizi(enerjiyi yönlendirişimizi değil enerjinin varlığımızla başlangıçtaki ilişiği) belirleyeceğinden "Kaabiliyet var eden kaabiliyetimi mutlak kullanır oluyorum" taslağı kullanıma uygundur. Bu şekilde çalışmak klasik çalışmalara benzese de bu rün ve olumlama biçimi üstel alanı temsilinden daha farklı (yani dönüştürücü) deneyimlenebilir.
Oluştan kayboluşa metodu bize süreci değil yapıyı yani olasılığın kendisini(evrimin özü olasılıktır) inceletir. Olasılığın kendisini incelerken daimi 0'ı (olasılığın yokluğunu) rehber alırız. Bu evrimi maymundan insana değil de insandan insana (var-yok hesabıyla), karmaşık kaabiliyetlerin imkan ile savaşı dolayısıyla oluşan görüntüden bilgi toplamamız yoluyla bilimselleştirmemiz demektir. Misal insan güneş altında uzun süre kalabilir de kalamayabilir de. Bu durumu çeşitli adaptasyon ve teorik anlatımlardan(alışkanlık, uyumluluk) koparıp, olasılığın üzerine saf bir şekilde yoğunlaşırız ve güneşin sıcağı ve etkisi göz önüne alınarak, insanın dayanıklılık unsurunu bu konuda 0 belirleriz. Bundan sonra ilerlemek istediğimizde tekrar matematiğe döner 1'den 100 e sınırlar belirleriz.
Nötr kuvvetlerle bilimsel ilişkimiz bu yönde yöneldikçe sağlıklı özgürleşme kapıları da (sadece bilmek ve anlamak değil) aslında açılır. Bu şekilde ilerleyen süreç bizi olduğumuz şeyi değil tür olarak insanı tanımaya iter. Bu durum sağlıklı belirlenmiş 0 lardan yani yoksunluklardan, engellerden ve çaresizlikten bireysel bir şekilde kurtulabilmemize olanak sağlar. Kendi kendimize evriliriz. Türümüz 0 ların üstesinden şartlar ve süreç olmadan gelmek üzerine evrilmiştir. Yani dayanıklılık kazanmak için kabullenmeyi değil çalışmayı seçeriz. Dayanıklılık kazanmaya yönelmemiz için ise "bilmek" yeterlidir.
Sonuç olarak bu durum evrimimizin bir getirisidir. Fakat bu özellik kullanılabilir de kullanılmayabilir de. Bu durum tembellik ile ilişkilendirilir ve evrimin oluş ve kayboluşunun etrafında (dış kıyısında) bu bilgi incelenir. Tembellik saf enerji ile alakadar bir durum ve esasında güç ile bağımlı bir kavramdır. Enerji varlığımızın ilk ve başlangıç yapısını meydana getirir ve tamamen ayrıktır. Ayrıklığı dolasıyla yönetim unsurunun da bağımsızlaşıp geriye yalnızca "Kaynaklık" niteliğinin kaldığını görürüz. Kaynaklık niteliği aslında var-yok u belirlemesi gerekir iken evrimsel sürecin mutlak yöneticisi olan imkanlarla eşleşmek durumunun zoruyla, yaratım ve yarayışı belirler. Yani sonuçta var-yok kavramından yalnızca 1 adım ileri giderek olası olmak durumunun üstünden gelip olasılık yaratmak kaabiliyetini yönetir. Bireysel yaşamda olasılık yaratmak kaabiliyetini kullanmak olmazsa olmaz bir insani yükümlülüktür. Kaabiliyet var eden kaabiliyeti görüş, biliş, anlayış, ve kullanış demektir. İlerlemek yalnız bu şekilde mümkünatlıdır.
Bu kaabilietin son noktası mutlak kullanırlıktır. Bu duruma tanrıların yardımı ile de gelinebilir veya bireysel bir şekilde bunun üzerine niyetlenilebilir. Mannaz rünü enerjisi güçlü bir şekilde niyeti oluşa dönüştürmek için kullanılabilir. Olumlama bu noktada baş niyetimizi(enerjiyi yönlendirişimizi değil enerjinin varlığımızla başlangıçtaki ilişiği) belirleyeceğinden "Kaabiliyet var eden kaabiliyetimi mutlak kullanır oluyorum" taslağı kullanıma uygundur. Bu şekilde çalışmak klasik çalışmalara benzese de bu rün ve olumlama biçimi üstel alanı temsilinden daha farklı (yani dönüştürücü) deneyimlenebilir.
